Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Duo Reges: constructio interrete. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Sed quae tandem ista ratio est? Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Que Manilium, ab iisque M. Primum divisit ineleganter; Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Satis est ad hoc responsum. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;

At certe gravius.

Qui est in parvis malis.

Restatis igitur vos;

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?

Quonam modo?

Equidem e Cn.

Quibusnam praeteritis?

Rationis enim perfectio est virtus;

• Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
• Nam de isto magna dissensio est.
• Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

1. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
2. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
3. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
4. Sed fac ista esse non inportuna;
5. Summae mihi videtur inscitiae.

Illud enim rectum est quod katortwma dicebas contingitque
sapienti soli, hoc autem inchoati cuiusdam officii est, non
perfecti, quod cadere in non nullos insipientes potest.

Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente
vis naturae quasi per caliginem cernitur;