Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Duo Reges: constructio interrete. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Idemne, quod iucunde? Erat enim res aperta. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas.

Nemo igitur esse beatus potest. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.

Praeteritis, inquit, gaudeo.: A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.
Quid vero?: Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Quid Zeno?: Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Primum divisit ineleganter;: Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?

Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Videsne quam sit magna dissensio?
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.
An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?
Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent.

Quicquid enim praeter id, quod honestum sit, expetendum esse dixeris in bonisque numeraveris, et honestum ipsum quasi virtutis lumen extinxeris et virtutem penitus everteris.

Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum
quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;

Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Verum hoc idem saepe faciamus.