Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Duo Reges: constructio interrete. Quae duo sunt, unum facit. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; ALIO MODO. Non igitur bene. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

• Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.
• Poterat autem inpune;
• Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
• Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Quod si ita est, ut neque quisquam nisi bonus vir et omnes
boni beati sint, quid philosophia magis colendum aut quid
est virtute divinius?

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Bestiarum vero nullum iudicium puto. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Pollicetur certe. At hoc in eo M. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

1. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
2. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.
3. Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam.
4. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
5. Bork
6. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Non semper, inquam;

Non risu potius quam oratione eiciendum?

Bork

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Etsi dedit talem mentem, quae omnem virtutem accipere posset, ingenuitque sine doctrina notitias parvas rerum maximarum et quasi instituit docere et induxit in ea, quae inerant, tamquam elementa virtutis.